قوله تعالى: و إذْ قالت الْملائکة یا مرْیم فریشتگان گفتند: اى مریم! إن الله اصْطفاک خداى ترا بگزید. و طهرک و پاک گزید هو اصْطفاک على نساء الْعالمین (۴۲) و برگزید ترا بر زنان جهانیان.
یا مرْیم اقْنتی لربک اى مریم فرمان بردار زى، و باش خداوند خویش را. و اسْجدی و ارْکعی و سجود کن و رکوع کن مع الراکعین (۴۳) با نماز کنندگان.
ذلک منْ أنْباء الْغیْب این از خبرهاى غیب است، نوحیه إلیْک پیغام مىدهیم آن را بتو، و ما کنْت لدیْهمْ و تو نبودى نزدیک ایشان، إذْ یلْقون أقْلامهمْ که قرعهها زدند أیهمْ یکْفل مرْیم و بقرعه مىجستند که کیست آنکه مریم را بردارد و بپرورد، و ما کنْت لدیْهمْ و نبودى نزدیک ایشان، إذْ یخْتصمون (۴۴) که ایشان از بهر مریم با یکدگر خصومت میکردند.
إذْ قالت الْملائکة یا مرْیم فریشتگان گفتند: اى مریم! إن الله یبشرک بکلمة منْه خداى بشارت مىدهد ترا بکلمتى ازو اسْمه، الْمسیح نام او مسیح عیسى ابْن مرْیم عیسى پسر مریم وجیها روىشناس با آب روى، فی الدنْیا و الْآخرة هم درین جهان هم در آن جهان، و من الْمقربین (۴۵) و او از نزدیک کردگانست.
و یکلم الناس و سخن گوید با مردمان، فی الْمهْد در گهواره، و کهْلا و بهنگام کهلى و من الصالحین (۴۶) و مردیست از شایستگان.
قالتْ رب مریم گفت: خداوند من! أنى یکون لی ولد چون بود مرا فرزندى؟ و لمْ یمْسسْنی بشر و نپاسیدست مرا هیچ بشر! قال جبرئیل وى را جواب داد و گفت: کذلک اکنون چنین است الله یخْلق ما یشاء خدا میآفریند آنچه میخواهد، إذا قضى أمْرا که کارى را ندو فرمانى گزارد، فإنما یقول له آنست که گوید آن را: کنْ فیکون (۴۷) باش تا مىبود.
و یعلمه الْکتاب و الْحکْمة و التوْراة و الْإنْجیل (۴۸) و در وى آموزد خداى نامه و دین و حکمت و تورات و انجیل.
و رسولا إلى بنی إسْرائیل و پیغامبرى به بنى اسرائیل. أنی قدْ جئْتکمْ بآیة منْ ربکمْ که من بشما آمدم و نشانى آوردم از خداى شما أنی أخْلق لکمْ من الطین
که شما را آفرینم از گل کهیْئة الطیْر چون سان مرغ.
فأنْفخ فیه آن گه دمم در آن، فیکون طیْرا تا مرغى بود. بإذْن الله بخواست خدا و فرمان وى بمرغ و دستورى او مرا. و أبْرئ الْأکْمه و الْأبْرص و بىعیب کنم اکمه و پیس را و أحْی الْموْتى بإذْن الله و زنده کنم مردگان را بدستورى خدا و أنبئکمْ بما تأْکلون و شما را خبر کنم که بخانه چه خوردهاید و ما تدخرون فی بیوتکمْ و در خانه خویش چه باز نهادهاید إن فی ذلک لآیة لکمْ درین نشانیست شما را بر راستى و استوارى من إنْ کنْتمْ موْمنین (۴۹) اگر گرویدگانید.
و مصدقا و استوار دارندهاىام و گواهى لما بیْن یدی من التوْراة آن توریت که پیش از من فرا آمد. و لأحل لکمْ و فرستادند مرا نیز تا شما را حلال کنم و گشاده بعْض الذی حرم علیْکمْ لختى از آنچه حرام کردهاند و بستهاند بر شما و جئْتکمْ بآیة منْ ربکمْ و بشما آوردم نشانى از خداوند شما، فاتقوا الله و بپرهیزید از انباز گفتن و فرزند گفتن خداى را، و أطیعون (۵۰) و فرمان برید مرا.
إن الله ربی و ربکمْ الله خداوند منست و خداوند شما فاعْبدوه وى را بنده باشید و پرستید هذا صراط مسْتقیم (۵۱) اینست راه راست درست.